Μάθημα : Συγκρουσιακή πολιτική, συλλογική δράση, κοινωνικά κινήματα

Η ‒στις μέρες μας επιθετική‒ επανάκαμψη του «λαϊκισμού» αποτελεί μια από τις σπάνιες εκείνες περιστάσεις στον βίο των κοινωνικών επιστημών όπου εξειδικευμένες έννοιες και θεωρητικά σχήματα καταφέρνουν να διαχυθούν στη δημόσια σφαίρα. Το φαινόμενο δεν είναι ασφαλώς τυχαίο, δεν είναι όμως και ευτυχές. Η έννοια βαρύνεται με χτυπητές μεθοδολογικές ανεπάρκειες και ανομολόγητες κανονιστικές, ευθέως ιδεολογικές επιδιώξεις που, καθώς παραμένουν αδιευκρίνιστες, απειλούν τη σύγχρονη πολιτική κοινωνιολογία (και ασφαλώς τη Συγκρουσιακή Πολιτική) με γνωστική παλινδρόμηση. Η παράδοση εξετάζει τη σχέση των υφιστάμενων εννοιολογήσεων με το αξιακό τους υπόβαθρο, τις αποτιμά ως προς το ερευνητικό τους σθένος, και προβαίνει σε ανασύσταση

►Μελετήστε: Seferiades, ‘“Populism” as deceptive invocations of the popular: a political approach’