Ιστορική Κοινωνιολογία των Διανοουμένων (11Μ274)

Albert Camus, Ο επαναστατημένος άνθρωπος, μετάφραση: Τζούλια Τσακίρη, Μπουκουμάνης, Αθήνα 1971.

Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Υπέρ διανοουμένων συνηγορία, μετάφραση: Άγγελος Ελεφάντης, Ο Πολίτης, Αθήνα 1994.

Tony Judt, Η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο, μετάφραση: Νικηφόρος Σταματάκης-Ελένη Αστερίου, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2012, 197-225 («Πολιτιστικοί πόλεμοι»).

Despina Papadimitriou, “Establishing the cultural identity of the West in the early Cold War: A conceptual approach”, Historein, 14/2 (2014), 71-88.

Κεντρικά ερωτήματα

1. Πώς στέκεται ο Canmus απέναντι στο ζήτημα της επαναστατικής βίας;
2. Σε ποια στοιχεία και ποιες προσδοκίες βασίζει ο Sartre την υπέρ διανοουμένων συνηγορία του;
3. Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφονται οι πολιτιστικοί πόλεμοι της δεκαετίας του ’50 και ποιες είναι οι σχετικές θέσεις των διανοουμένων σε αυτούς;